درس سوم از فصل هفت مهارت راهنمای عمومی گردشگری
در این درس با مقایسه تطبیقی معماری ایران و جهان آشنا میشیم.
کاوشهای باستانشناسی نشون داده که سابقه معماری ایران به حدود هزاره هفتم قبل از میلاد میرسه. از اون زمان این هنر در ارتباط با مسائل زیادی توسعه و تکامل پیدا کرده مخصوصا علل مذهبی.
معماری ایران در مقایسه با سایر کشورها ارزش ویژه ای داره. ویژگیهایی مثل طراحی مناسب، محاسبات دقیق، پوشش درست، رعایت مسائل فنی ساختمان، ایوانها و ستونهای بلند و تزئینات گوناگون همگی باعث شکوه معماری ایرانی شده.
معماری ایرانی بر مبنای منطق ریاضی و عرفانی اونه. حیاط، هشتی، کلاه فرنگی و شبستان از اجزای معماری ایرانی بوده.
نکته بارز معماری تخت جمشید اینه که برای اولین بار طوری ساخته شده که ستونها تا حد ممکن از هم فاصله دارن. مثلا در مصر باستان فاصله دو ستون در معابد به اندازه قطر آنها و حتی کمتر بوده ولی در معماری ایرانی تونستن با محاسبات دقیق وسیعترین دهانه ها رو به وجود بیارن.
در معماری ایرانی از پوشش هندسی همگن استفاده نشده و به قوسها، تاقها و گنبدها توجه شده.
در تمام دنیا معماری یک موضوع فرهنگی محسوب میشه و جملاتی مثل «خانه هر انگلیسی قلعه اوست.» و «به خانه من عرب خوش آمدی.» و جملاتی از این قبیل در فرهنگهای مختلف وجود داره. این موارد نشون میده که الگوهای رفتاری و فرهنگی هر قوم میتونه در مکان زندگی اونها هم متجلی بشه و با هنر معماری ارتباط مستقیم داره.
دین اسلام بعد از ظهور اخلاقهای زمان جاهلیت عربستان رو هم تغییر داده. قبلا اعراب بدون اخطار و اجازه وارد خونهء همه میشدن ولی با دستورات اخلاقی اسلام در این زمینه، ساخت حلقه و کوبه بر در ورودی و دیوارهایی به اسم حجاب پشت در ورودی برای جلوگیری از دید به داخل ساختمان و راهروهای پرپیچ و خم رایج شد.
بعضی از معماران غربی سبک بدون مرز رو قبول دارن و معتقدن بدون نیاز به حضور در محل میتونن طرحهای خودشون رو در هر نقطه از جهان اجرا کنن و با هر مواد و مصالحی بسازن. در این سبک مشکلی که هست اینه که بنایی که ساخته میشه هیچ تناسبی با وضع جغرافیایی و نیازهای جسمی و روحی مردم اون منطقه نداره.