درس اول از فصل 1 کتاب راهنمای عمومی گردشگری
در این بخش می‌خواهیم با اصطلاحات و تعاریف گردشگری آشنا بشیم.
لغت گردشگری که در انگلیسی Tourism گفته میشه، ریشه در لغت یونانی turn به معنی دور زدن و گشتن داره و «ایسم» هم به معنی مکتب هست. پس توریسم یعنی مکتبی که پایه و اساسش سفر باشه.
در ایران در گذشته از کلمه‌ی «سیاح» استفاده می‌شد و از نیمه‌ی اول قرن بیستم کلمه‌ی «جهانگرد» رایج شد. توریست یا همون جهانگرد، به مسافری گفته میشه که هدفش از سفر، گردش، استراحت، بازدید از دیدنیها و آشنایی با مردم باشه. پس شامل سفرهای تجاری و با هدف کسب درآمد نمیشه.
در گذشته، تمام اوقات فراغت مردم صرف مذهب می‌شد، به همین دلیل به روزهای تعطیل holiday می‌گفتن که از کلمهء holly به معنای مقدس گرفته شده.
قدیمی‌ترین موارد رایج گردشگری، سفرهای اشراف و شاهزادگان برای آشنایی با شیوه‌های مختلف حکومت و زندگی مردم بوده.
فنیقی‌ها قرن‌ها قبل از میلاد مسیح از طریق دریا و زمین تجارت می‌کردن.
در قرون وسطی هم سفرهای تجاری و زیارتی رایج بوده.
عده‌ای هم به خاطر حس ماجراجویی سفر می‌کردن، مثل ماژلان، کریستف کلمب و واسکودوگاما که در این سفرها کشفیات بزرگی مثل کشف قاره‌ی آمریکا هم انجام شد.
در دوره‌ی رنسانس بیشتر سفرها برای کسب علم و دانش بود که این کار در انگلستان خیلی رواج داشت و ملکه الیزابت اول تمایل داشت دانشجویانی به سایر کشورها بفرسته.
انقلاب صنعتی که باعث اختراع قطار، ماشین و کشتی بخار شد، سفر رو به مفهومی که الان می‌شناسیم، رواج داد. ضمناً باعث شد راه‌ها و جاده‌ها هم توسعه پیدا کنن و سفر به تمام نقاط جهان رایج بشه.
ایران تمدن تاریخی بزرگی داره و در زمینه‌ی گردشگری صاحب سابقه و تجربه‌ست. دلایل عمده‌ی این سابقه عبارتند از:
- موقعیت جغرافیایی و سیاسی
- جذابیت‌های فراوان طبیعی، تاریخی و فرهنگی
- ویژگی‌های فرهنگی و علاقه‌ی ایرانیان به مهمان‌نوازی و سفر
اولین کسی که بعد از اسلام از غرب به ایران سفر کرده، «بنیامین تودلای» اسپانیایی بوده که سفرنامه‌ای هم نوشته.
قرن هفدهم سرآغاز توجه گردشگران خارجی به ایران بوده. در قرن نوزدهم دو پیشرفت عمده تکنولوژی در گردشگری تاثیر زیادی گذاشته.
- حمل و نقل ریلی
- کشتی بخار
سفر با دلیجان هم خیلی رایج بوده و ایجاد قهوه‌خانه‌های بین‌راهی هم سفرها رو راحت‌تر کرده.
در آموزشگاه میرعلوی این درس هم به صورت آنلاین و هم به شکل کلاسیک تدریس میشه.
سازمان جهانی جهانگردی یکی از مهم‌ترین تشکیلات در زمینه‌ی جهانگردی در سطح بین‌المللیه. این سازمان در سال 1970 در مکزیک تشکیل شده و در 1975 اولین اجلاسش در اسپانیا برگزار شده. مادرید به عنوان مقر دائمی سازمان در نظر گرفته شده.
ایران در 27 سپتامبر 1970 که مصادف هست با 5 مهر 1354 به عضویت این سازمان دراومده.
تعاریف سازمان جهانی از کلمات مورد استفاده به این صورته:
توریسم، جهانگردی، گردشگری، به عمل فردی گفته میشه که به مسافرت میره و در محیطی خارج از محل زندگی خودش برای مدتی کمتر از یک سال با هدف تفریح یا سایر اهداف، اقامت می‌کنه.
توریست، جهانگرد، گردشگر، به کسی گفته میشه که حداقل یک شب و حداکثر یک سال در جایی غیر از محل اقامتش بمونه و هدفش از این کار کسب درآمد نباشه.
با این تعاریف، تفریح، گذراندن تعطیلات، دیدار دوستان و اقوام، درمان و زیارت می‌تونه اهداف گردشگری باشه.
کسانی مثل خدمه‌ی هواپیما و کشتی، ماموران نیروهای مسلح، کارگران مرزی، دانشجویانی که برای ادامه‌ی تحصیل به سایر کشورها رفتن، گردشگر محسوب نمی‌شن.
به کسی که به سفر یک روزه رفته و شب به محل زندگی خودش برگشته، «بازدیدکننده» گفته میشه.
مسافر به کسی گفته میشه که بین دو یا چند مکان سفر کنه.