شناخت گونه های گیاهی ایران

شناخت گونه های گیاهی ایران

• انواع گونه های گیاهی ایران
•  رویشگاه های گیاهان ایران
•  گیاهان ایندمیک ایران

آشنایی با گیاهان:

ارسطو، فیلسوف یونانی، گیاهان را به سه گروه طبقه بندی کرد که عبارتند از:

1. علف        
2. رختچه
3. رخ

تعاریف مردم شناسی و جایگاه آن در صنعت گردشگری

دانشمند سوئدی در حدود 2 قرن پیش گیاهان را براساس گل؛ شکل و دانه طبقه بندی کرد.

 خزه ها:

تاکنون 24 هزار گونه خزه شناخته شده است. در محیط های مرطوب و نسبتا مرطوب سازش دارند. به دلیل نداشتن آوند، رشد طولی ندارند. از طریق انتشار آب و غذایی را بین سلول ها توزیع می کنند.

در ساختمان بدن خزه ها رشته های باریکی وجود دارد که به جای ریشه عمل می کند. خزه ها ریشه، ساقه، برگ و گل ندارند. خزه ها با رویش هاگ زیاد می شوند.

سرخس ها:

گیاهانی هستند که دارای ریشه، ساقه و برگ هستند، در جنگل های پر باران مناطق استوایی یافت می شوند ارتفاع آنها 15 تا20 متر می باشد. به لکه پشت درخت سرخس که رتگ قهوه ای دارند گنیه میگویند. در درون گنیه هاگدان قرار دارد.

 قدیمی ترین درختان امروزی روی زمین را بازدانگان تشکیل می دهند.

 گل نمی دهند، اما دانه تولید میکنند که مخروط نام دارد. هر بازدانگان دو نوع مخروط تشکیل می شود: مخروط نر و مخروط ماده. درختان کاج از جمله مهم ترین بازدانگان هستند.

فراوان ترین و گوناگون ترین گیاهان روی زمین نهان دانگان هستند.

گیاهان گل دار به دو گروه کوچکتر تک لپه تقسیم می شوند. گیاهان تک لپه ای ریشۀ افشان دارند. آوند های چوبی و آبکش در برش ساقه نظم خاصی ندارند. گیاهان دو لپه ای، ریشۀ راست دارند. آونده های چوبی و آبکشی در برش عرضی ساقه، روی دایره محیط قرار دارند.

ریشۀ گیاه به کمک تارهای کشنده آب و مواد معدنی را جذب می کند.بعضی از ریشه ها مواد غذایی ذخیره می کنند مانند هویج.

به لوله ها یا کانال هایی که در گیاهان آب و مواد غذایی را انتقال می دهد آوند می گویند.

رشد طولی گیاه بر عهده جوانه های انتهایی و جانبی است. از رشد جوانه ها، برگ و گل و شاخه های جدید به وجود می آید.

گیاهان چوبی علاوه بر رشد طولی، رشد قطری دارند. در این گیاهان سال به سال به علت زیاد شدن آوندها قطر شاخه زیادتر می شود.

در گیاهان چوبی با برش ساقه گیاه، حلقه های متحدالمرکزی دیده می شود که به آنها حلقه های رشد سالانه می گویند.

 وظایف ساقه:

ساقه ها برگ ها را روی خود نگه می دارد. آب ونمک های جذب شده از ریشه را به برگ ها می رساند، بعضی از ساقه ها هم مواد غذایی یا آب را ذخیره می کنند. مانند نیشکر و کاکتوس.

وظایف برگ گیاه:

کار خانه غذا سازی است. بیشترین مقدار سبزینه یا کلروفیل را دارا می باشد. برگ با عمل فتوسنت�� غذا سازی می کند.

در برگ گیاه سبزینه دار، دانه های سبز رنگی به نام کلروپلاست و جود دارد. در درون کلروپلاست، مولکول شیمیایی کلروفیل وجود دارد که وظیفه آن غذاسازی است.

انواع گونه های گیاهی ایران:

گیاهان ایران به دلیل وسعت کشور و حاکم شدن شرایط اقلیمی و اکولوژیکی متفاوت در آن بسیار متنوع اند. بر اساس مطلالعات گیاه شناسی 167 تیره و 1200 جنس از سه گروه نهاندانگان، بازدانگان و سرخس ها شناسایی شده اند. از میان 8000 گونه گیاه در ایران حدود 1700 گونه و 20 جنس انحصاری در مرزهای  مرزهای سیاسی کنونی ایران که مورد بررسی و مطالعه قرارگرفته اند، به طور طبیعی رشد و نمو می کنند. گیاهان متنوعی در کشور با رویشگاه های متأثر از شرایط متنوع جغرافیایی و آب و هوایی محل وجود دارد. حضور گونه های متعدد از نقطه نظر جغرافیایی گیاهی به سه ناحیه رویشی کلان: اروپا سیبری، ایران- تورانی و صحرا – سندی تعلق دارد.

رویگاه های گیاهان ایران:

بر اساس تقسیم بندی پژوهش گران و گیاه شناسان رویشگاه گیاهان ایرانی به چهار ناحیۀ زیر تقسیم می شود:

1. منطقۀ خزری
2.  منطقه زاگرسی.
3.  منطقه ارانی و تورانی        
4.   کرانه های خلیج فارس و دریایی عمان

 منطقۀ خزری:

در این منطقه به دلیل رطوبت فراوان رویش گیاه در تمام مدت سال موجود است. میزان بارندگی بین 600 تا 2000 میلی متر است. این منطقه شیب های شمالی سلسله کوه های البرز اراضی جنگله ای سواحل دریای خزر و قسمت هایی از مناطق کوهستانی البرز را در بر می گیرد و با 3000 متر از سطح دریا سیمای جنگل های خزری مصون بودن آنها از یخبندان دورۀ یخچالی دوران چهارم زمین شناسی است. مهم ترین این گونه ها عبارتند از: بلند مازو، انجیلیف سفید پلت و لیلگی.

گیاهان انحصای این ناحیه در ایران حدود یک صد گونه است از آن میان ختمی گرگانی، زعفران گیلانی، نجم ابی خزری، قدومک و ... می باشند. یک  گونه جالب و منحصر به فرد این منطقه سوسن چلچراق نام دارد. این گیاه رویشگاه بسیار محدودی در بخش عمارلو از توابع شهرستان رودبار دارد.

 منطقه زاگرسی:

ناحیۀ رویشی زاگرس شمال سلسه جنبال زاگرس، وسیع ترین و اصلی ترین رویشگاه گونه های مختلف بلوط در ایران بوده و همین دلیل  این منطقه از اهمیت بسیار ویژه ای برخوردار است. جنگل های بلوط منطقه زاگرس از منتهی الیه شمال غربی ایران ( استان آذربایجان غربی ) آغاز و سپس غرب ( استان های ایلام و لرستان )  جنوب غربی ایران ( استان های کهکیلویه و بویر احمد و فارس ) را طی می کند. میزان متوسط بارندگی سالایانه در حدود 750 میلی است.

میتوانید برای دریافت اطلاعات بیشتر جهت اخذ دیپلم گردشگری به صفحه دیپلم گردشگری مراجعه کنید.