انواع اتصالات اسکلت فلزی (بخش اول)

اتصال دو پروفیل با دو ورق سرتاسری برای تقویت بیشتر ستون های مرکب می توان از ورق های سراسری به جای قیدهایموازی و مورب استفاده نمود در استفاده از چنین مقاطعی ستون ها به صورت و چسبیده به هم و یا با فاصله از یکدیگر مورد استفاده قرارمی گیرند طول جوش در دو انتهای ستون بر اساس محاسبات فنی تعیین می شود و :L1 ضخامت ورق است. t 0.7 می باشد که t بُعد جوش حداقل 10 می باشد و حداقل بُعد جوش بر t طول جوش های میانی حداقل برابر :L2 اساس ملاحظات آئین نامه ای بدست می آید. فاصله بین جوش های میانی حداقل برابر 30 سانتی متر می باشد. : e

اتصالات ستون به صفحه زیر ستون

برحسب نوع اتصال ستون به فنداسیون ،از تیپ های مختلف اتصالات استفاده می شود. این تیپ ها معمولاً ترکیبی از نبشی، لچکی، ناودانی و ورق های ضخیم در پای ستون می باشند.اتصال ستون به فنداسیون به صورت مفصلی و گیردار می باشد. اتصال ستون به صفحه زیرستون را نشان می دهد.

وسایل اتصال در سازه های اسکلت فلزی

هر سازه اسکلت فلزی ترکیبی از پروفیل های جدا از هم می باشد که باید به طریق مناسبی به یکدیگر متصل و یکپارچه شوند.

انواع وسایل اتصال

وسایلی که برای اتصال اعضای سازه های فلزی به کار می روند عبارتند از:

پرچ ، پیچ، جوش)

استفاده از هر کدام از این وسایل در هر سازه ای به عوامل زیادی از جمله نوع و شرایط بارگذاری، امکانات موجود در کارگاه، وجود کارگر ماهر و متخصص، هزینه طرح و غیره بستگی دارد.به طور کلی می توان گفت امروزه پیچ و پرچ بیشتر در سازه های دارای بار متحرک مانند پل ها استفاده می شود و در ساختمان های معمولی، جوش اتصال مناسبی را فراهم می آورد

پرچ

از قدیمی ترین وسایل اتصال اعضای سازه های فلزی است.پرچ دارای یک تنه ی استوانه ایی کوچک است که یک سر آن دارای کلاهک می باشد.پرچ ها معمولاً از فولاد نرمه ساخته می شوند هنگام استفاده از پرچ ابتدا آن را تا دمای سرخ شدن گرم می کنند سپس با کمک انبر مخصوص درون سوراخ اتصال قرار داده با ثابت نگه داشتن سر کلاهک دار آن، سر دیگر را می کوبند تا به شکل کلاهک درآید و پرچ محکم گردد پرچ پس از نصب و در حین سرد شدن منقبض می گردد و باعث فشرده شدن قطعات فولادی به یکدیگر و استحکام بیشتر اتصال می گردد

معایب پرچ: امروزه پرچ کاری به دلایل زیر از رونق افتاده است:

• پیشرفت فنی جوشکاری
• تولید پیچ هایی با مقاومت فنی بالا
• نیاز به نیروی انسانی زیاد و ماهر
• نیاز به نظارت و کنترل دقیق
• تولید سروصدای زیاد به هنگام کوبیدن پرچ
• خطر آتش سوزی در کارگاه

پیچ

یک اتصال پیچی از نظر انجام کار سریع تر و عملی تر از سایر اتصالات است و با توجه به سرعت و آسانی اجرا بر دیگر اتصالات برتری دارد.اجزای تشکیل دهنده هر اتصال پیچی شامل سرپیچ، تنه ی پیچ، واشر و مهره می باشد

جوش

از رایج ترین وسایل اتصال در اسکلت های فلزی می باشد که به روش های مختلفی اجرا می شود. جوشکاری فرآیندی است که در طی آن قطعات فلزی با حرارت شدید و کنترل شده به حالت مذاب درآمده و به یکدیگر متصل می گردند جوشکاری با قوس الکتریکی: معمولی ترین روش جوش کاری خصوصاً برای فولاد ساختمانی، استفاده از انرژی برق است برای این منظور اغلب از قوس الکتریکی استفاده می شود قوس الکتریکی عبارتست از تخلیه جریان الکتریکی نسبتاً بزرگ بین نوک الکترود و فلز مبنا، که حرارت خیلی زیادی به همراه دارد. جوشکاری با قوس الکتریکی قطعاتی که جوش می شوند قسمتی از مدارالکتریکی به نام مدار جوش را تشکیل می دهند.

انواع اتصالات

اتصالات جوشی بر حسب موقعیت قطعات متصل شونده به یکدیگر به صورت زیر دسته بندی می شوند:

اتصال لب به لب: اغلب برای متصل کردن انتهای ورق های مسطح با ضخامت های نسبتاً مساوی به کار می رود در این روش قبل از جوشکاری لبه ی قطعات را آماده می کنند و در صورت لزوم پخ می زنند سپس آن ها را به دقت در یک راستا قرار داده، از جوش شیاری با نفوذ کامل استفاده می شود

اتصال روی هم: از معمول ترین نوع اتصال می باشد مزایای این اتصال عبارتند از

سادگی جف و جور کردن: ساخت این گونه اتصالات نیاز به دقت زیادی نسبت به سایر اتصالات جوشی ندارد. قطعات می توانند روی هم جابه جا شوند تا خطاهای کوچک ساخت را پوشش دهند.

سادگی اتصال دادن: لبه های قطعاتی که متصل می شوند نیاز به آماده سازی خاصی ندارند و اغلب با برش عادی بریده می شوند.

اتصال روی هم صفحات با ضخامت های متفاوت

اتصال سپری: در ساخت نیم رخ های مرکب به شکل تیر ورق هالچکی ها و به طور کلی قطعاتی که تحت زاویه با هم جفت و جور می شوند به کار می رود

اتصال گوشه (گونیا): در ساخت مقاطع جعبه ایی مستطیل شکلی که به صورت تیر یا ستون ساخته می شوند، کاربرد دارد

اتصال پیشانی: این اتصال نقش باربری ندارد و بیشتر برای نگه داشتن دو یا چند صفحه در یک امتداد به کار می رود

انواع جوش: نوع جوش به شکل اتصال قطعاتی که به هم وصل می شوند بس��گی دارد.

جوش شیاری: برای متصل کردن قطعاتی که روی یک سطح و در امتداد هم قرار گرفته اند به کار می رود استفاده از جوش شیاری با هدف انتقال کل نیرو از قطعات متصل شده به نقطه اتصال می باشد بنابراین مقاومت جوش شیاری باید در حد مقاومت قطعات متصل شونده باشد برای چنین منظوری درز جوش طوری طراحی می شود که جوش در تمام عمق قطعه نفوذ نماید به چنین جوشی جوش نفوذی کامل در صورتی که جوش در تمام ضخامت قطعات متصل شونده نفوذ - گویند نکند به آن جوش شیاری با نفوذ ناقص گفته می شود انواع درز جوش های آماده سازی شده جهت جوش شیاری را نشان می دهد.

جوش گوشه: به دلیل سادگی انجام کار و قابلیت استفاده از آن در حالت های استفاده از جوش گوشه در اتصال روی - مختلف کاربرد فراوانی دارد هم را نشان می دهد.I و T